yorgunluk

Aklımın karıştığı bir gün daha bitti ve o günün sonunda aklımı toparlamaya çalışıyorum yeniden. Sandığım gibi değildi sorunların içinden çıkılacak gibi bir hal alması, yastığın içindeki havanın puf diye dışarı çıkması gibiydi içimdeki hevesin dışarı çıkması. Ayaklarımı uzattım, topuklarımı duvara dayadım, gözlerimi 45 derecelik açıyla geriye doğru tavana taktırdım, aklımdan geçen görüntüler içimden geçen hikayelere dönüşüyor onlar da satırlara dökülüyordu. Biraz sonra yapabileceğim tek şey gözlerimi kapatıp uyumak olucak, çünkü bana huzur veren tek şey tam anlamıyla buydu..