Yaş olmuş tam çekilmez zamanında
Akıl uçmuş gitmiş baştan
İş işten geçmemiş daha
Yılgın yorgun bedene yüklenen şaheser
Şahlandırıyor ruhun damarlarını bir gece yarısı
Umut, aşktan alıyor tüm var gücünü
Ben beslemiyorum, o kendi ürüyor arsızca
Toprağımın suyunu çeken bir darı türü
Türlü minvallerde türüyor yürekte
Tüketiyor minerallerimi
Aslında ne gerek var ne de yok
Bunalmış da balkonda yatıyor ekime son kala
Minik bi gıdıklanma hissiyatı
Tatlı bi sevişme ihtiyacı belki sadece
Düşününce doğruluyor düşünce kendini
Ne gerek var yalnızlığa bu gece
Yalnızlığın lüzumu yok bence..
Ulaş Tuzak
