güveniliyorum öyleyse mutluyum

demirden bir maske yaptırılmalı herkese yüzlerini örtsün diye iyice
ne sıkılgan, ne tuhaf ve ne acı verici bir hayat çektikleri görülmesin
insanlar sahteyken güzel, gerçek değilken mutlular
çünkü mutlulukları gerçek değil ki yüzleri gerçek olsun
hem neyi kaybetmeye çekiniyorlar; neyden korkuyorlar? bi düşünün..
canını mı? malını mı? inancını mı? eşini, dostunu akrabasını mı?
özgüvenlerini mi? yoksa birilerine olan güvenlerini mi?
bence en kötüsü;
birinin, başkası tarafından kendisine duyulan güveninin kaybolmasıdır,
yani bir başka deyişle, mutluluğunun kaybolması..
daha başka ne yapabilir ki insanı bu kadar mutlu?

#ulastuzak

elzem bir yazı

yaşantımda bi ilktir bu;
kasıtlı olarak birine,
bilerek ve isteyerek
kendi hür irademle
en baştan her şeyi kabul ederek,
hem candan hem de kafadan
saadet-i huzuru hissederek
hiç bi etki altında kalmadan
hayatı yepyeni, gısgıcır bir pencereden
dürbünsüz ve çırılçıplak gözle
anadan üryan, enine-boyuna tartarak
eğri oturarak ama doğru konuşarak
bu kez söylüyorum ki;
varlıkların ve yoklukların dahilinde
kainattaki tüm tanımların ya da
henüz tanımlanamayanların en değerlisine;
yaratılmışların ve yaratılacak olanların
en mükemmel ifadesine;
Tanrı'nın bana en muhteşem hediyesine;
Huri'm, Havva'm, cennet-i alam,
Seni seviyorum ya ben;
bundan ziyadesi zaten boş kelam..

HALİKARNAS ŞARAPÇISI