uykularımı kaçıran sıkıntı sadece bi yanılgıymış,
yalnız uyanışlarıma umut ışığı olan güneş
çaresizliğimin en sessiz çığlığıymış
sensizliği yalnız yaşayan tenimde..
meğer umut ışığı en büyük karanlıkmış,
yürümeye çalıştığım karanlık yollar
kırık hayal parçalarıyla kaplıymış..
her bahar aynı sersemlikle uyanır
aynı yanılgıya aldanırmış gönlüm
aynı duygular çiçek açarmış
yalnızlığın arka bahçesinde..
bazen bir hayal gördüğümü sanırdım,
gözlerimi ovuşturup bir daha bakınca
geçerdi göz yanılgılarım,
gönlümü ovuşturup bir daha sevince
neden geçmedi gönül yanılgım?
Ulaş Tuzak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder