içimde bir cisim eksik,
çark her döndüğünde
mil o cismin boşluğuna takılıp kalıyor,
çark duruyor ve dışarıdan müdahale gerekiyor..
ben, bu gecenin şu saatinde
ve koordinatları GPS’te tam belli olmayan sokaklar arasında,
yalnızca duru kar örtüsünün aydınlığında
etrafı izlerken kuruyorum
kayıp düşmeden bana doğru gelirkenki hayalini..
Ne acımtrak bi düş,
esefle kınıyorum kendimi..
Zihnimde açılan yarığın içinden
yeşil sinekler fışkırıyor
ve geriye kalan
kararmış bir yara katmanı
iğrendiriyor midemi..
Umudum yine geçmişte,
gelecekten ışık beklemiyorum,
ne olduysa zaten geçmişte yaşandı,
ne biliyorsam şuan geçmişte kaldı,
neyi neden isteyip istemediğimi,
neden değiştirmeyi seçtiğime
hep o zamanlar yüzünden karar verdim..
peki ya şu an hayallerimin bile
kılını kıpırdatamıcak kadar yorgun
ve tembel hissetmesinin nedeni ne?
ölü deryamın üzerinde
minik dalgalar oluşturabilecek
hafif bi meltem kırıntısı peşinde
uçurtma uçurmaya çalışan çocuklara
gazete kağıdından kuyruk yapan
avare amcalara benzedim iyice..
Unuttum gerçek coşkuyu, hevesi, şehveti..
Sahi, bana doğru gelen Kadın nereye kayboldu?
Halikarnas Şarapçısı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder