Rest

Vazgeç gönlüm sen bu aşktan, sana kıymet veren mi var? diyor Orhan baba o nadide şarkısında ama dinleyen kim.. kimse üzerine alınmak istemiyor, yani doğal olarak kimse aşkından vazgeçme cesareti demeyelim de aşkından vazgeçme iradesini gösteremiyor. Zayıfız bu konuda, gerçekten zayıfız. Bunu laf olsun diye söylemiyorum hatta kendim için anlatıyorum bu kez.. kendimle dertleşiyorum çoğu zaman yaptığım gibi.. kim değer veriyor bu piyasada sana yada bana? Ne halin varsa gör, der gibi davranmıyorlar mı sence? Bence öyle.. o kadar aşağılık bakıyorlar ki gerçekten kendini değersiz hissediyorsun ve sen öyle hissettikçe onlar kendilerini daha da üstün görüyorlar. Bu bir amansız ego savaşı.. yıldırmaya dayalı kurulmuş bir sistem var ve ideolojileri her zaman umursamayarak saygın konumda olmaya çalışmak. Peki ya karşılarına bu blöfü görüp te rest çekebilen güçlü irade sahibi kişiler çıkarsa birgün, o zaman ne halt edicekler? Şimdiye kadar bu deli cesaretini gösterip te bunlara geri adım attırmayı başaran biri olmadığından sistem bu halde olabilir mi? ya da gerçekten bazıları çıkıp ta buna yeltenmeyi denemişler de başarısız mı olmuşlar? Olsun, her başarısızlığın sonrasında yapılması gereken şey başarma adına tekrar denemek değil midir? Bir gönüllü yok mu aramızda, ben varım öyleyse.. rest çekiyorum ulan, restttt.. vazgeçtim işte, gidiyorum..