sürekli biyerlere ulaşmam gerektiğini düşünürdüm
ve yorucu sprintler atardım ufkumun etrafında,
nedensizce efor sarfederdim hep kendimi geçmek için,
çabalardım bi günüm sonraki günüme benzemesin diye..
bu yüzden başladı bütün takıntılarım..
oysa ne gerek var kim ulaşmış ki hedefine,
her aşılan tepenin ardından görünen yeni bir tepe gibi
karşına çıkan insan egolarıyla ?
Ulaş Tuzak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder