Düşüncelerime sürülen bir simya olsa gerek sanrılarım
Büyülü hislerinle hapsedildiğim tatlı kabuslarında
Dünyevi kuruntulardan arınmış şekillere sokuluyorum
Ey yüce simyacı, Tanrı’nın mucizesi muhteşem yaratık
Yine dokunduğun her şeyi altın gibi parlatıyorsun
Gözlerimi kör edip gönül kapılarımı açıyorsun
Bu kapkaranlık aleminde bembeyaz sayfalar açtırıyorsun
El yordamıyla yepyeni bir kader yazdırıyorsun
Nasıl güzel okuyorsun, ne de güzel eserin
Sesinle beni benden alıp, aşık ediyorsun kendine..
Ulaş Tuzak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder