Aktör Eksper

 

Son 2 aydır bilgisayar başında yazdığım tek konu gayrimenkul değerleme raporu. Muhtelif bankalara konut, villa, işyeri, dükkan, ofis vs. ekspertizi yapıyorum, işim bu oldu pandemiden sonra. Hala İstanbulda’yım. Dün 2 ay sonra ilk defa sete gittim. Malum bir hipermarketin reklam filminde oynadım. Dizi işleri de açılmaya başladı. Önem sırasına göre üst kademeden başlayarak işsiz kalan oyuncular iş yapmaya başladılar. Sıra bize de gelmeye başladı nihayet. Sektöre geri dönmek güzel, özlemişiz. Diğer taraftan, bahaneyle maaşlı sigortalı iş sahibi olmak da güzel oldu. Serbest zamanlı gibi çalışıyorum ama full time kazanıyorum. Allah bereket versin. Şanslı olmak böyle bir şey demek ki.

İşin aslını size anlatmak istiyorum;

Daha önceki yazımda anlatmıştım. Bir dizi işi için Haziran başında Bodrum’dan İstanbul’a geldim. Ancak işler yolunda gitmeyince yine boşta kalmıştım. Yaklaşık 10 gün sonra bir sabah Üsküdar sahilde, Paşalimanı’nda yürüyüş yaparken, Tekel Sahnesinin önünde durup boğazdan geçen devasa gemileri izliyordum. Telefonum çaldı. Kibar bir erkek sesi, rahatlatıcı bir tonda hal hatır sordu. Sonra konuya girdi. Arayan beni defalarca arayan değerleme şirketlerinden birinin insan kaynakları müdürü Harun bey. Eski CV’lerimden bana ulaşmış. Üstelik Bodrum bölgesi için. Ben Bodrum’da olmadığımı artık İstanbul’da olduğumu söyleyip telefonu kapatmak istedim. Ama Harun bey kapatmak istemiyordu, İstanbul’da çalışmak istemez misin? diye sordu. Diğer şirketlere verdiğim net cevabımı hemen yapıştırdım; ben o sektörü bıraktım, artık o işi yapmak istemiyorum. Neden diye sormaya devam etti Harun bey. Kredi faiz oranları düşmüştü, herkes deli gibi konut kredisi çekmeye başlamıştı. İşler çok yoğundu ve eksper sayısı işleri karşılamıyordu. Çılgın gibi gayrimenkul satışı oluyordu. Harun bey CV’mden benim deneyimli olduğumu görmüştü. Üstelik hem İstanbul’da olduğumu, hem de başka bir yerde çalışmadığımı öğrenmişti. Deneyimli bir kurt gibi avını kaçırmak istemiyordu. Tam da istediği gibi bir aday bulmuştu çünkü. Ben reddedip telefonu kapamaya çalıştıkça ısrarla beni telefonda tutmak ve ikna etmek için sorular soruyordu. Şu an ne işle uğraşıyosunuz? Yeterli para kazanabiliyor musunuz? Hayatınızdan memnun musunuza kadar geldi muhabbet. Derken, nasıl manipüle olduysam işi kabul etmişim. Zaten boş boş ne yapsam bu süreçte diye de bi taraftan düşünüyordum. Tam üstüne böyle bir konuşma olunca kabul edivermişim. Harun bey beni İK’dan Ceren hanıma yönlendirmiş, Ceren hanım işe giriş sürecini anlatmış ve kendimi bir gün sonra evrak toplarken bulmuşum. Noterden ha bire bankalar adına tasdikli belge alıyorum. Ne kadar da artmış noter fiyatları..

Ertesi gün evrakları teslim ettim, daha sonraki gün şirket aracını, laptopu ve telefonu verdiler, hadi bakalım vira bismillah sahaya. Bankalara tanımlandıkça işler gelmeye başladı. İlk işim Tuzla Serbest Bölgeden bi fabrika ve Organize Sanayi bölgesinden bi İmalathane. Buyrun burdan yakın. Ben konut raporu bile yazmayı unutmuşken daha önce hiç yazmadığım bu nitelikli işleri nasıl halledicektim. Aldı mı beni bi stress.. neyse ki süreç içerisinde hem denetmen hem de diğer eksper arkadaşlarla tanıştıkça bu zorlu sıkıntılı süreçleri atlattım. Şu an çok memnun ve mutluyum işimden. Diğer taraftan istediğim zaman oyunculuk işlerini de yapabilmek bu işin çok büyük bir artısı bence. Yoğun geçen yaz sezonu sonrasında kredi faiz oranlarının da yükselmesiyle neyse ki çılgınca akan işler yavaşladı ve biz de rahat bir nefes aldık. Merkez rahatlayınca da bu kez Şile işlerine gitmeye başladık. Şile işleri bize tatil gibi geliyor. Hem geziyoruz, hem deniz ve orman havası alıyoruz. Sabah gidersek kahvaltı, öğleden sonra gidersek balık yiyip dönüyoruz. Seviyoruz yani bu hayatı.

Bu arada Üsküdar’dan geçici bir süreliğine Şişli merkeze taşındım. Burası İstanbul’da 1 yıl içinde yaşadığım 5. Ev oluyor. Ne de çok ev değiştiriyorum. Seviyorum değişikliği napayım. Enerjimi yenilemenin bir diğer yolu da bu bence. Buralarda yaşamak da ayrı bir tat. Bomonti’si, Nişantaşı’sı, Maçkası.. Beşiktaş’ı, Sarıyer’i Kilyos’u.. Buralarda da geziyoruz kısacası. Akşamları arka tarafta Şişli Belediyesi’nin karşısındaki parkta basket oynuyoruz kuzenle. Güzel spor oluyor bize. Evde de barfiks çekiyoruz, kolları sırtı omuzu kanatları büyütüyoruz. Avuçlarımızın içi patlasa da sonuç fevkaladenin fevkinde. Postür iyi duruyor yani.

Yakında tekrar Anadolu yakasına taşınıcam. Kısmetse ev almayı düşünüyorum. Arabayı satıp daha pahalı bir ev alamayı düşünüyordum ama şimdi arabayı satınca yenisi almak da epey güç olacağı için bundan vaz geçtim. Hem bi ev bi arabaya beraber sahip olmak daha bi güzel duruyor değil mi? Şirket arabası olsa da, kendi arabamın her zaman evinin önünde durması ayrı bir güven veriyor insana. İşe, şirkete belli olmaz sonuçta, Türkiye’de özel sektör piyasası çok dalgalı en nihayetinde.

Bundan sonraki süreçte ise daha fazla sanatsal ve edebi işlerle uğraşabileceğimi düşünüyorum, bu da beni ayrıca mutlu ediyor. Şu an bu yazıyı yazabilmek bile çok güzel bir duygu benim için. Artık daha sık yazma, daha fazla kitap okuma, daha çok şiir seslendirme, daha daha oynama, fikir yaratma ve icra etmek sürecine girdim. Başarıyı elde etmek çok tatmin edici bir duygu. Ruhum şenleniyor, demleniyorum, tazeleniyorum resmen. Benjamin Button gibi her geçen yıl daha da gençleşiyorum.